Małe spostrzeżenie…
Przeglądając dziś rano wczorajsze posty, dokonałem małego spostrzeżenia – na zamieszczonych zdjęciach, mieszkańcy DPSu zawsze się uśmiechają. Jak często zapominamy, jak mało potrzeba do szczęścia…
Monthly Archives: styczeń 2008
Wielcy mali ludzie…
Oczywiście przytoczoną w poprzednim poście maksymę napisał Maksym Gorki, o czym łaskawie oświeciła mnie osoba, którą chyba mogę nazwać przyjacielem. Teraz, chciałbym przedstawić osoby z DPSa, które wywarły na mnie szczególne wrażenie.
Zacznę od pani dyrektor Ewy Popiołek. Dama w każdym calu, a przy tym niezwykle ciepła i łatwo nawiązująca kontakt. Wzruszyło mnie jej wzruszenie gdy oglądała Krzysia śpiewającego Okudżawę (o czym za chwilkę) a potem go tak po prostu po ludzku przytuliła.
pani dyrektor (pierwsza z prawej)
Pochwały należą się też opiekunom, osobom, które przygotowały jasełka: Bernadecie Jęczyńskiej, Lidii Dunal i Bogdanowi Lisowi. Szczególnie zapamiętałem tego ostatniego – rosły mężczyzna, rozmawiając z którym muszę zadzierać głowę wysoko, mistrz keyboarda.
p. Bogdan Lis
Podopieczni
W domu mieszka ponad 80 młodych ludzi. Nie przedstawię więc każdego z osobna. Ograniczę się do tych najbardziej widocznych, najaktywniejszych.
Krzysztof Tobiasz – w jasełkach pełnił funkcję lektora, później zaśpiewał „Modlitwę” rosyjskiego barda Bułata Okudżawy. To było jedno z bardziej ekspresywnych i poruszających mnie wykonań tej piosenki. Oto jej słowa:
Dopóki ziemia kręci się,
dopóki jest tak, czy siak,
Panie, ofiaruj każdemu z nas,
czego mu w życiu brak:
Mędrcowi darować głowę racz,
tchórzowi dać konia chciej.
Sypnij grosza szczęściarzom
i mnie w opiece swej miej.
Dopóki ziemia kręci się,
o Panie, daj nam znak,
Władzy spragnionym uczyń,
by władza im poszła w smak.
Hojnych puść między żebraków,
niech się poczują lżej!
Daj Kainowi skruchę,
i mnie w opiece swej miej.
Ja wiem, że Ty wszystko możesz,
wierzę w Twą moc i gest,
Jak wierzy żołnierz zabity,
że w siódmym niebie jest.
Jak zmysł każdy chłonie z wiarą
Twój ledwie słyszalny głos,
Tak wszyscy wierzymy w Ciebie,
nie wiedząc, co niesie los.
Panie zielonooki spraw,
mój Boże jedyny, spraw,
Dopóki ziemia toczy się,
zdumiona obrotem spraw,
Dopóki czasu i prochu
wciąż jeszcze wystarczy jej,
Daj nam każdemu po trochu,
i mnie w opiece swej miej!
A oto Krzysztof wykonujący piosenkę (proszę wybaczyć jakość)
Przemek Wachowicz – w jasełkach grał Marię. Gdybym był dziewczyna, powiedziałbym o nim zapewne „ładny chłopak”. Niezwykle zdolny, zabawny i mądry. Tak samo, jak jego kolega, grający anioła Mariusz Żuromski. Obaj stanowią wspaniały duet, o czym możecie przekonać sie oglądając zaśpiewaną przez nich piosenkę.
(kliknij by posłuchać)
Przemek (z lewej) i Mariusz
Grzechem zaniedbania byłoby, gdybym nie wspomniał:
Andrzeja Kulińskiego (strażak)
Wojtka Snochowicza (osiołek)
A oto, jak mieszkają bohaterowie tego posta:
Na koniec, pewien sympatyczny młodzieniec, którego imienia nie dosłyszałem, ale obiecałem zamiescic jego zdjecie w Internecie!
oraz, mistrz ping-ponga!
Więc chodź, pomaluj mój świat..
Kiedyś wiedziałem, kto powiedział „Człowiek, to brzmi dumnie.” Chyba jakiś sowiecki poeta. Dziś przekonałem się, że to bynajmniej nie banał, że bycie istotą ludzką, to powód do dumy. I, że wbrew obiegowym opiniom społeczeństwa w jakim przyszło mi żyć, miarą człowieczeństwa nie jest jego kieszeń, inteligencja czy pozycja w piramidzie zależności. Nie wygląd i potęga, nie zdrowie i dowcip. I że nie ma czegoś takiego jak „ludzie zepchnięci na margines społeczeństwa.” Są po prostu ludzie – wspaniali w swej różnorodności, mocni w swej słabości i zawsze obdarzeni przez Stwórcę jakimś talentem, nawet jeśli inni tego nie potrafią dostrzec…
Oto zabrałem dziś klasę 2b do Domu Pomocy Społecznej w Wierzbicy. Poprzednim razem, klasa 3c odwiedziła oddział opiekujący się ludźmi starszymi. Dziś mieliśmy złożyć wizytę dzieciom i młodzieży. Zarówno dla gimnazjalistów jak i dla mnie było to nowe przeżycie. Żadne z nas, no może poza panią Mariolą Majstrak, która pomagała mi w opiece nad 2b, nigdy nie przestąpiło progów tego typu placówki. I co tu dużo mówić, nie wiedzieliśmy tak naprawdę, czego możemy się spodziewać. Na miejscu okazało się, że mieszkający tu ludzie są niezwykle ciepli i gościnni – począwszy od pani dyrektor Ewy Popiołek a skończywszy na najmłodszych podopiecznych. Okazało się też, że mieszkają tu ludzie z pasją – i opiekunowie i młodzi ludzie. Stworzyli oni grupę teatralną o nazwie DOMINO i zaprezentowali nam odrobinę ze swojego repertuaru – jasełka i kilka piosenek. O tych ludziach napiszę więcej innym razem, dziś ograniczę sie do małego pokazu zdjęć zrobionych podczas tej niezwykłej wizyty. Na niektórych z nich dostrzeżecie, że integracja to nie puste słowo, że wszelkie podziały znikają przy odrobinie dobrej woli, że wystarczy poznać, by zrozumieć, zrozumieć by móc się zaprzyjaźnić.
Oto zabrałem dziś klasę 2b do Domu Pomocy Społecznej w Wierzbicy. Poprzednim razem, klasa 3c odwiedziła oddział opiekujący się ludźmi starszymi. Dziś mieliśmy złożyć wizytę dzieciom i młodzieży. Zarówno dla gimnazjalistów jak i dla mnie było to nowe przeżycie. Żadne z nas, no może poza panią Mariolą Majstrak, która pomagała mi w opiece nad 2b, nigdy nie przestąpiło progów tego typu placówki. I co tu dużo mówić, nie wiedzieliśmy tak naprawdę, czego możemy się spodziewać. Na miejscu okazało się, że mieszkający tu ludzie są niezwykle ciepli i gościnni – począwszy od pani dyrektor Ewy Popiołek a skończywszy na najmłodszych podopiecznych. Okazało się też, że mieszkają tu ludzie z pasją – i opiekunowie i młodzi ludzie. Stworzyli oni grupę teatralną o nazwie DOMINO i zaprezentowali nam odrobinę ze swojego repertuaru – jasełka i kilka piosenek. O tych ludziach napiszę więcej innym razem, dziś ograniczę sie do małego pokazu zdjęć zrobionych podczas tej niezwykłej wizyty. Na niektórych z nich dostrzeżecie, że integracja to nie puste słowo, że wszelkie podziały znikają przy odrobinie dobrej woli, że wystarczy poznać, by zrozumieć, zrozumieć by móc się zaprzyjaźnić.
kliknij w obrazek, by obejrzeć prezentację
Żałoba narodowa
W związku ze śmiercią 20 żołnierzy w katastrofie lotniczej w Mierosławcu,
Prezydent RP ogłosił żałobę narodową.
Dlatego też jutro w południe oddamy
hołd zmarłym tragicznie lotnikom minutą ciszy, zaś
sobotnia choinka najprawdopodobniej zostanie przeniesiona na czwartek.
…Rest in peace…
noworoczne postanowienie
W trosce o dobry wizerunek szkoły, postanowiłem zacząć pisać nieco staranniej. W związku z tym, od dzisiaj zaczynam używać polskich znaków oraz popełniać nieco mniej błędów ortograficznych. Mam nadzieję, że docenicie zmiany. Czy macie jakieś pomysły, jak uatrakcyjnić wizualnie bloga?