Święto pierwszych klas

Tak jak jednostki świętują ważne etapy w swoim życiu, tak i grupy ludzi celebrują przełomowe wydarzenia swej historii. Klasy pierwsze zdążyły już przez dwa miesiące nieco okrzepnąć w naszej szkole, w związku z czym przyszła pora na urządzenie im specjalnej uroczystości inicjacyjnej. Pod przewodnictwem Zarządu SU, uczniowie klas 1a, 1b i 1c przeżywali dziś uroczystość ślubowania. Przy tej okazji tradycyjnie odśpiewali specjalną piosenkę, która będzie motywem przewodnim ich trzyletniego pobytu zaś wychowawcy złożyli specjalnie na tę okazję ułożone życzenia. Po części oficjalnej nastąpiły mniej oficjalne gry integracyjne, których zwycięzcą została klasa 1a.

Piosenka:

 

Życzenia jednego z wychowawców:

Drodzy uczniowie klas 1c,

Długo wczoraj myślałem, jakie słowa skierować do was na początku naszej wspólnej drogi. Po jakimś czasie, na podobieństwo kąpiącego się Archimedesa wykrzyknąłem Eureka, bo oto w mojej głowie zrodziła się myśl – musimy powrócić do źródeł, do wartości podstawowych. W związku z tym, wysłuchajcie proszę następującej opowieści…

Dawno, dawno temu, do dużego miasta przybył Podróżny z bardzo dalekiego kraju. Tam, skąd przybył, ludzie byli dla siebie dobrzy i szanowali się. Tu, w nowym mieście, było zupełnie inaczej. Zbudował więc sobie małe miasto z papieru, by przypominało mu dobrych i życzliwych ludzi, z którymi musiał się rozstać. Papierowe miasto umieścił w małej walizce, by moć z nim podróżować i mieć zawsze przy sobie. Wieczorami, gdy kładł się spać, walizkę stawiał obok swojego łóżka. Przed zaśnięciem otwierał ją i sprawdzał, czy w mieście wszystko w porządku. Machał mu na dobranoc, przykrywał kołderką i po chwili zasypiał. Któregoś ranka, gdy się obudził usłyszał dochodzące z walizki odgłosy. Otworzył ją i zobaczył, że papierowe miasto ożyło. Żyło własnym życiem. Wszystko było tam dokładnie takie, jakie sobie wymarzył. Podróżny zaopiekował się miastem. Któregoś dnia, gdy ją otworzył, wzrok swój zatrzymał na teatrze. Grali w nim jego ulubioną sztukę. Głównym bohaterem był człowiek, który wyrusza w daleką podróż, by bronić dobra, piękna i prawdy. Przypomniał sobie, że to właśnie po jej obejrzeniu, postanowił wyruszyć w podróż. Ta piękna sztuka na pewno zainteresuje wiele teatrów, pomyślał. Poszedł więc na spotkanie. Dyrektor, po wysłuchaniu podróżnego, zamyślił się zmartwiony. Dzisiaj, ludzie interesują się tylko złem, powiedział. Nikt nie przyjdzie na sztukę, która zajmuje się dobrem, pięknem i prawdą. Podróżny przeprowadził jeszcze wiele rozmów, niestety, wszędzie z podobnym skutkiem. Zmartwiony i zmęczony usiadł na krawężniku. Otworzył swoją walizkę, by jak co dzień o zwykłej porze, nacieszyć się widokiem je dobrych i miłych mieszkańców. Po chwili, zauważył, że poza nim, życiu miasta przygląda się grupka dzieci. Opowiedział im swoją historię, historię papierowego miasta, opowiedział też o papierowym teatrze, bohaterze sztuki i celu swojej podróży. Dzieci słuchały z zaciekawieniem. Nigdy nie słyszały o tym, że trzeba bronić dobra, piękna i prawdy.

Podróżnym w wysłuchanej opowieści jest każdy nauczyciel, który pielęgnuje w sobie pamięć o tym, że jego praca jest niezwykle ważną misją. Złym miastem, do którego przybywa, jest kultura współczesnego świata, w której ludzie nie chcą już słuchać o tym, co dobre, piękne i prawdziwe a zamiast tego serwuje przemoc, demoralizację, skandal, oszczerstwo i brzydotę. Papierowe miasto, które podróżny zawsze nosi przy sobie i troszczy się o nie to zarówno książki jak i dorobek naszej kultury – literatura, sztuka, teatr, wiedza, historia, odziedziczone wartości. Dziećmi jesteście Wy, uczniowie. Tylko dzieci są w stanie zainteresować się Podróżnym i jego miasta. Tylko dzieci, tylko wy jesteście nadzieją na lepsze jutro naszego świata.

Życzę wam, byście w naszej szkole spotkali Podróżnego-idealistę, który pokaże wam swoją walizkę z papierowym miastem i opowie wam historię o pięknie, dobru i prawdzie. Zapytacie być może, czym jest piękno, dobro i prawda. To tzw. triada platońska, trzy największe i fundamentalne wartości antycznych Greków, na których zbudowano nasza cywilizację. Piękno to harmonia i zdrowie – życzę wam, byście znaleźli je w matematyce, sztuce, literaturze, przedmiotach ścisłych i przyrodniczych oraz na lekcjach wychowania fizycznego. Dobro, z kolei, to piękno moralne, harmonia i zdrowie w waszym postępowaniu i systemie wartości. Życzę wam, byście zawsze pragnęli czynić dobro, byście jutro byli lepszymi ludźmi niż jesteście dziś. Jeśli chodzi o prawdę, przez całe życie dążcie do jej poznania, umiejętnie oddzielając ziarno od plewy za pomocą wyniesionej z naszej szkoły wiedzy.

Pozwólcie, że będę towarzyszem w waszej podróży ku pięknu, dobru i prawdzie, zawsze gotowym wskazać właściwy kierunek jeśli się kiedyś zgubicie.

 

Galeria zdjęć: